Canımsın Anneciğim/Ömür Verdin

Döndürdün yönümüzü yalnýzlýktan hep öze
Gülen göze bakmayý,gülmeyi yüzden yüze
Her zaman doðrularý aþýladýn sen bize
Ömrünü verdin bize , canýmsýn anneciðim.

Acýkýnca aðladýk,sütün ile beslendik
Korkulara sarýnca hemen sana seslendik
O sýcak kucaðýna güven ile yaslandýk
Ömrünü verdin bize , canýmsýn anneciðim.

Sessiz kaldýðýmýzda ürkek ürkek bakýndýk
Sitem ettik, dertlendik vara-yoða yakýndýk
Sabretmeyi öðrendik,üstümüze takýndýk
Ömrünü verdin bize,canýmsýn anneciðim.

Hazdan sonra elemi,elemden sonra hazý
Aðlamayý,gülmeyi,istenmeyen þu nazý
Öðrettin sen bizlere hem baharý,hem yazý
Ömrünü verdin bize,canýmsýn anneciðim.

Hissetmeden yýllarý,doldu iþte yaþýmýz
Biz de yaþlandýk artýk,akla doldu baþýmýz
Yükümüz aðýrlaþtý,doðrulmuyor kaþýmýz
Ömrünü verdin bize,canýmsýn anneciðim.

Seni tarif etmekte aciz kalýyor dilim,
Parmaklar bükülse de sana uzanýr elim
Taþýrým kucaðýmda iki kat olsa da belim
Ömrünü verdin bize,canýmsýn anneciðim.

Vahdet-i Can (VAHDET ÇÝL)
Sosyal Medyada Paylaşın: