Bir ermeni mevzusu var!

Efendim malümki
Kurt kuzuyu pek sever!
Gün gelir kuzuyu kýstýrýr kurt,
Hem yalanýyor hem yaklaþýyor..
Kuzu farkýnda kötü niyetli bu yaklaþým,
Çaresizlik içinde,
Son bir merakla sorar aðýzý salyalý kurda;
’Belliki beni yiyeceksin anladým da,
Suçum neki? bileyim..’
Kurt ölümcül bakýþý ile þöyle der kuzuya;
’Ben geçen yýl falan yerde su içerken
Suyumu bulandýrdýn sen! ’
Kuzunun yüreðini bir kurtuluþ sevinci sarar,
Hoplaya zýplaya sevincini gösterir.
Ve derki kuzu;
’Bahs etdiðin ben deðilim,
Ben bu yýlýn kuzusuyum.’
Kurt ayni niyetle yaklaþmakda,
Kurt homurdanarak derki;
’Bahane ise bukadar kâfi.’


Derin düþlere dalmýþým,
Farkýmýz ne bu kuzudan?
Aldým kalemi elime,
Ne umdum ki bu yazýdan?
Zaten ben yok idim ki dün
Suçlu benmi idim o gün? ? ?
Ýnsani duygularla yaþadýðým gün
Bu gün..
Kýskaçtayým ateþteyim yanýyorum için için
Anlamadým anlamýyom dünya gözyumuyor niçin ?

Hüseyin gedik

Sosyal Medyada Paylaşın: