KIRIP DÖKÜLEN RUHLAR
Ýnsanlar bir birine yara bandý olacakken,
Bir birine yara oluyordu.
Sýnav tamda burada baþlýyordu,
Ya içindeki güzelliklere sarýlacaktýn
Yada kirli duygulardan sarýlacaktý,
Yada mutluluðun çitinden atlayacaktý.
Acýnýn ve kötülüðün, telli duvarýnda
Takýlýp yara bere, kan içinde kalacaktý.
Kýrýp dökülen ruhlarla dolu þehirler.
Herkes biraz kýrýklara basýp duygularýný,
Hastalýklý hale getirmeyi baþarýyor.
Zaten bu hal bir süre sonra kaçýnýlmaz oluyor.
Sevgisizlik, anlaþýlmamak, artýk anlaþýlmadýðýný,
Düþünüp kendine sýðýnmak ne kadar güçlü,
Görünse de en güçsüz durumdadýr aslýnda.
Ýnsan güçlü olmak zorunda kalýnca güçsüzleþiyor.
Kendine yabancýlaþýr, eskiden kahkahalar
Attýðýn þeylere tebessüm bile edemezsin.
Eskiden seni incitmeyecek bir durumla
Karþýlaþýnca yerle bir olabilirsin.
Çirkin bir dengesizlik söz konusuyken
Aklýný kaybetmemek, mucizeden baþka,
Bir þey deðildir, her duyguyu bilen ama,
Hiç birini doðru kullanamayan biri olursun.
Biraz kaçýk hale gelmek, göründüðünü,
Aksine, eziyet oluyor insana baþlangýçlar.
Baþlamamasý gereken olaylar yüzünden,
Araf’ta sýkýþsan bu kadar canýn yanmaz.
Kendine bile mesafeli olurken
Baþkalarýna yakýnlaþamýyorsun..
**(Cangülüm )**saat :02:38 tarih :22/01/2024
Nebahat KILAKAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.