Yürüdüðüm her adýmda incitildi, kanatýldý yüreðim. Kursaðýmdaki lokmalarý bile rahat yutamadým. Ezildim, kýrýldým sesimi bir türlü duyuramadým. Hüzne gebe saatler geldi geçti ömür penceremden...
Fýsýr fýsýr gülen eþkiya misaliydi bana hayatý dar eden asi ruhlular. Bir kurþuna feda olacaðýmý bile bile her þeye siper ettim kendimi Çok sevdim çok, sevmek suç muydu bunu bilemedim?
Oysa çok samimiydim, huzura, aþka taliptim. Kimseye zararým yoktu. Hasrete gebe saatler ömrümün son gününe deðin Hüzün kaderimin kalýcý adresi olacak bunu iyi biliyorum...
Mehmet ÖKSÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Öksüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.