Ölümün Sessiz Çığlığı
Ölümün tadý var mý bilinmez,
Bir yolculuk mu, yoksa duraðan bir nefes mi?
Karanlýða açýlan bir kapý mý, yoksa sonsuz bir sessizlik mi?
Rüzgarýn hafif esintisi gibi gelir ölüm,
Sessizce yaklaþýr, fýsýldar adýný.
Bir serüvenin sonu mu, yoksa yeni bir baþlangýç mý?
Kimbilir, belki de ölüm bir huzur verir insana,
Dünyanýn telaþýndan uzak, sonsuz bir sükûnet.
Bir özlem mi, yoksa kurtuluþ mu?
Her solukta ölümün izi vardýr,
Her adýmda ona biraz daha yaklaþýrýz.
Belki de ölüm, hayatýn anlamýný bulma çabasýdýr.
Belki de ölümün tadý yoktur,
Sadece bir son deðil, yeni bir baþlangýç.
Ölüm, sonsuzluðun gizemli kapýsýdýr,
Onun tadý ancak sondan sonra olur;
Bahadýr Hataylý/05.05.2024/Sancaktepe/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın:
TİLHABEŞLİ FİLOZOF Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.