YAŞAM NE Kİ

YAÞAM NE KÝ
Ümitler tükendiðinde
Kümelenmiþ dumanlar yükselirdi
Beyazdan mora daðýlýrdý gökyüzüne
Köy evlerinin yýkýk dökük
Bacalarýndan.

Yorgun düþülse de çalýþmaktan
Sýcak aile yuvasý rahatlatýr bedenleri
Bir tas çorba birazda somun ekmeði
Köy fýrýnýnda piþirilmiþ.

Alýp götürür günün yorgunluðunu
Fakirliðin yoksulluðun acýlarýný.

Ne varlýðýn ne de yokluðun ýzdýrabý
Tüketemiyordu nefsinin temizliðini
Ne de kirlenmemiþ saf vicdan yapýsýný.

Acýlara direnç kazandýrýyordu
Yaþamýn güçlükleri taþ yürekli acýmazlýðý
Girilmeden gecenin mahmurlaþtýrdýðý uykuya
Yarý uyur yarý uyanýk yataðýnda
Dalar insan yarýn ki iþlerin vaveylasýna.

Bereketli topraklarýn yorgun ýrgatlýðýn
Çalýþmasýný düþünerek dalar uykusuna.

Ne yapmalý ne yapmamalý
Boþa koysa dolmuyor doluya koysa almýyor
Toprak ana bereketlidir
O deðil mi yaratýlýþlarýn var oluþlarýn anasý
Topraktan geldik ona dönecek deðillmiyiz?
Hayalleri kurar dalar uykuya.

Sabah yeniden olacak
Güneþ yine doðacak her zaman ki gibi
Ümitler yine neþe verecek gönüllere yeniden
Tükenmek bilmez boþ uðraþlara.

Ömür dediðin nedir bitecek bir gün
Geride býraktýklarýna miras kalacak.
Durmuþ Karabaðlý

Sosyal Medyada Paylaşın: