SEVDİCEĞİM!

Sana olan özlemim, bir ilkbahar hasreti gibidir...
Yüreðim hep endiþeli...
Çinkü, içimde bir sýkýntý var...
Olur ya, birgün gelirde, beni görmemezlikten gelirsen diye...
Ýþte bu yüzume yansýyan üzüntü, onun endiþesi. ..
Onun hüznüdür...
Hani, yaðmurlarýn ýslattýðý yollardan geçerken...
Hep insan ürperir ya...
Ýþte, o zaman...
Hep ýslanýr yalnýzlýðýmla bedenim...
Hele senin yokluðunda...
Hep hüzün çöker içime...
Hasret oturur yüreðime...
Nereye çevirsem baþýmý...
Her yerde senin hayalini görür, gözlerim...
Senin gülcemalinle avunur...
Efkarlanýr, teselliyi içki þiþelerinde ararým...
Ýnceden inceye, dalar giderim hülyalara...
Sana bakar gibi bakar gözlerim...
Karanlik gecelere...
Yükselir özlemin, hasretim yokluðunda...
Duygulanýr, aðlarým....
Üzüntüden nefesim kesilir...
Aðlamaktan gözlerim buðulanýr...
Arkasýndan içimi bir titreme alýr...
Üþüyerek hayalin diye yastýða sarýlýrým...
Kocaman bir hiçliðe düþerim...
Belki bir gün çýkýp gelirsin...
Kimselere hiçbir þey söylemeden...
Sessiz, sedasýz...
Kimselere fark ettirmeden...
Kollarýný açar, tebessümle hadi gel dersin...
Ýþte o zaman görürsün içimdeki ilkbahar neþesini...
Yüreðimin coþkusunu...
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: