ISSIZ

Gece gibi sessizleþir yüreðin,
Ýçinde kopan fýrtýnalara inat,
Gözlerde akan sicim gibi yaþ,
Boyun eðer susturursun kendini.

Anlayamaz seni hiç kimse,
Anlatma deðmez kelimelere,
Kurþun gibi dizerler derdi,
Güvenme dostuna yarayý.

Günlerce belki aylarca beklersin,
Ne gelenin nede gidenin olur,
Yollara bakar ah çekersin içinden,
Feryadýný duyurma kimselere.

Ýsyan etme Allah’a nede kullarýna,
Bu idi alnýna yazýlan yazý deðiþmez,
Kederlenme kýþýn sonu yine bahar,
Ölümü düþlediðini söyleme dosta.

Hep gelir geçer yüreðindeki acýlar,
Çaresizlik girer çýkmaz sokaða,
Elin kolun hep kelepçe sahtekar,
Dört duvar arasýnda kaldýn bilmesin.


Issýz, sessiz, kimsesiz gurbette,
Yazamazsýn ki ona iki kelam,
Rakýlarla harap oldu Aslýhan
Dalýnýn düþtüðünü bilmesin eller.

Adeletsizce yargýlarsýn beni
Ýçimdeki hüznümü sormadan,
Þaha kalkar inersin susmadan,
Ýncinip, kýrýldýðýný duymasýnlar.

Aslýhan Dönmez
Sosyal Medyada Paylaşın: