Demesin Diye Sustum

Tan yeri aðarýrken sislerin arasýndan,
Yine sebepsiz azdý,demesin diye sustum.
Kurþun yemiþ gibiyim bu gönül yarasýndan,
Yine hasreti çizdi,demesin diye sustum.

O baþýmda her fasýl rüzgâr gibi estikçe,
Daðýtýp bulutlarý rahmetimi kestikçe,
Hicran perdesi gibi bana surat astýkça,
Yine kuyumu kazdý ,demesin diye sustum.

Ruhuma pýnar gibi akmaya çalýþsa da,
Paslý hatýralara zoraki alýþsa da,
Bu hüznü unutmaya ,her lahza yýlýþsa da,
Yine ruhuma sýzdý, demesin diye sustum.

Suskun duran bu aþka bilirdim ben gülmeyi,
Bir güzelin uðruna bilirdim ben ölmeyi,
Sinemdeki güllerle bilirdim ben gelmeyi,
Yine masallar yazdý,demesin diye sustum.

Elveda diyeceðim,dinlemez feryadýmý,
Anlamaz bu hicraný,yorar benim yâdýmý,
Açmasýn varsýn güller,unutursa adýmý,
Yine hülyamý bozdu,demesin diye sustum.

Vahdet-i Can (VAHDET ÇÝL)
Sosyal Medyada Paylaşın: