Evimin balkonundan Seyrediyorum caddeyi… Caddenin kaldýrýmýndaki insan selini… Çocuklar koþuþuyor. Gençler akýyor. Yaþlýlar ise… Ýki ileri, bir geri Gideyim, gitmeyeyim gibi… Sonra onlarda gidiyor. Onlarýn yerine geliyor yenileri… Ekranda bir anlýk resimleri… Sanki slâyt gösterisi. Oysa hayatýn kendisi bu… Çark dönüyor yerli yerinde, Herkes kendi oyununun baþrolünde… Oyunlar, bir bir bitiyor, Deðiþiyor baþrolde olanlar. Tek deðiþmeyen oyunlardaki roller Ve bitiþe akýp giden zamanlar. ******* Evimin balkonundan Seyrediyorum caddeyi… Caddenin Kaldýrýmdaki insan selini… Her þeyden habersiz Oynuyorlar rollerini, Oynuyorlar rollerin en gerçeðini.
04.05.2024/ Mustafa YÜKSEL
Sosyal Medyada Paylaşın:
şair07 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.