Çocukluğumu Özledim

Çocukluðumu özledim!...
Sebepsiz gülüþlerimin
Kahkahya karýþtýðý anlarý.
Çok þey deðil annemin küçük kýzý,
Babamýn Asi kýzý olmayý özledim.
Düþtüðümde yaramý saran elleri
özledim.
Gözlerimdeki mahsum bakýþýmý,
Yüzümdeki tebessümü.
Özlediklerim çokmu yalan dünya?
.......
Oyun oynarken sebepsiz
kavga ettiðim anlarý.
Zeynep ile portakal bahçesine dalmayý.
Annemin sesleniþini.
Elime diken battý diye,
Anne diye aðlamayý öyle özledimki!
Þimdi yüreðime saplanan hançerin acýsýna
Sessiz kalmýþ ruhum...
Kýsýlmýþ sesim...
Ne annem var, nede babam.
Yüreðimdeki çocuðu susturmanýn yolunu
Bulamadým
.........
Dönüp duran yalan dünya.
Benden aldýklarýný söylesene nereye
Sakladýn?
Saðým solum söbe saklambaç oynarken,
Düþtüm karanlýk bir odaya.
Küçücük bedenimin üstüne
yýkýldý duvarlar.
Ezilen ruhumla kaldým bir baþýma.
Çýðlýklarým gözyaþlarýma karýþtý.
Kimseler duymadý beee..
Oysa bedenim can çekiþiyordu..
..........
Duymadýn acýlarýmý yalan dünya..
Çýðlýðýma saðýr, bana kör oldun.
Söyle benden aldýklarýn nerede?
Oysa bende parmak uçlarýma basarak
Yürüyordum.
Baþýma papatyadan taç yapmýþtým.
Ama!
Çamurlu ayaklarý ile ezdiler.

Gülþen sayanlý ......🖋️
Sosyal Medyada Paylaşın: