Eþit olmayan bir þeyler vardý, Guguk kuþunun yuvasýnda… Diþi guguk kuþu, Bu yuva için en fazla çöpü, Kendisinin getirdiðini söylüyordu. Bayan guguk kuþunu, Annesi de destekliyordu. “Benim kýzým, Bir kucak dolusu, Çöp topladý, Bu yuva için…” “Ya sen ne yaptýn? “ Diyordu. Eþit deðildi çabalar… Sanki, Bay guguk kuþu Þaþkýndý. Yuvaya taþýdýðý, Çöp deðilde neydi? Hele, Bayan guguk kuþu, “Benim getirdiðim çöplerde uyuyorsun” Diyordu. Ha unuttum ya!!!! Bay guguk kuþunun Aklý Hala almýyordu. Seven için, Hani samanlýk, Seyran oluyordu. Çöpler yüzünden, Guguk kuþunun, Yuvasý, Yýkýlýyordu.
03.05.2024 19.45
Nasýf ACAR DENÝZLÝ/Bekilli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.