Eskiz ve Kanepe
Yeþil gözlerindeki buðusu ile
Düþtüðü boþluklarda
Ýster istemez
Aynasýný çizdiriyordu
Yarýyor, endiþe ettiriyordu
Bu aralar
Yeterince tutuklu kalmýþtý,
Zamanca sýðdýrýrken nice
Canlarýmýn kaygýsý
Kasýyordu, sinirini sýkýþtýrýrken
Omurgasýndan
Sol arka kaburgam
Ayrýlýyordu sanki, aðrýsýndan
Gömüyor sanki, kafasýný yastýða
Karþý kanepede
Hapseder gibi hücresi inzivaya
Belki en çok ifade edemediði
Suskunlugunu ve yüreðini dinliyor,
Uyursa gelip geçer
Sanýyordu salýncak beþiðinde
Belki, çok uzun zamandýr
Halleri, yollarda bu ruhiyeyle
Ýstesem de fark edemediði
Duyurmak da bilmeyince
Alýþkanlýklarý, belki tükenmiþlikler
Belki býkkýnlýklarý
Yorgunluk ve hasretler
Arasýnda savrulup gidiyordu
Sanki kývýlcým çýkaran raylarýnda
Açmak istemedi sandýðý da
-Yalnýz býrak, diyor
-Bu ara böyleyim
Böyle olmak istiyorum
Engel olamýyorum
Anla
Oysa yýllardýr,
Yalnýz deðil miydik
Kimi zaman zulmettiðimizce
Belki de ayný duvarlara çarparken
Yükleri taþýrýrken omuzlarýmýzdan
Ve en çok sataþtýðýmýz farklýlarýmýzla
Dökerken saçlarýmýzý gölgelere
Yüzümüze çizerken çizgilerce
Ayný yalan, ömür oyununu, oynarken
Bile bazen, sahne ve maskelerle
Ya da oynar gibi yaparcasýna
Paylaþýrken pencerlerde
Vagonlarca
Bazen tercihle
Bazen gerekle
Bazen akýþýnda
Duraklarý, treni kaçýrmakla,
O duraklarda bekleþmek ya da inmek
Deðiþtirmiyormuymuþ
Olup, olacaðý
Kanepe, koltuk, kýrýp kollarýný
Baðýrýyordu, sayýklýyordu
Karþýdan usulca
“Ýçinden çýkamadýðýn
Kuyular da, benim
Üstüne çiçekler ektiðin
Mezarlýklar da
Yuvarlandýðýn, geçtiðin, köprü, tepe
Çarptýðýn kayalýklar da, benim
Dalgalanan, hýrçýnlaþan, sular da
Aþýnan, çekilen kýyýlarýn da
Kabaran ve daðýlan gökyüzü de benim
Çakýldýðýn, aþtýðýn, yaþlara boðulduðun
Denizin de”
Makasý döndürdü, çevirdi
Örtüsünü de üzerine
Uzanýver dedi
Hadi
Uzanýver dikenlere
Boyunca
Ve
Sessizce
Sosyal Medyada Paylaşın:
Semiha Türkmen Çiçekoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.