KARANLIK
Karanlýðýn aðýrlýðý bastýrdý,
Zora girdi alýnmýyor tek nefes…
Azgýn zalim mazlum gençler astýrdý,
Her yer oldu demir çember kör kafes…
Nefret küpü yaþatýyor vahþeti,
Her köþede görüyoruz dehþeti,
Kökten yalan satýlmýþýn manþeti,
Dil yutulmuþ ne hareket ne bir ses…
Bangýr bangýr yalan sardý dört yaný,
Fitne fesat kaynatýyor kazaný,
Kirli eller boðuyor mert insaný,
Tehlikede gösterilen her adres…
Dul can eþler çoðu çocuk babasýz,
Nice mutfak kaldý aþsýz çorbasýz,
Zengin oldu hýrsýz arsýz çabasýz,
Yaþamaya koymuyorlar bir heves…
Cantekin der; kopmuþ zulüm zinciri,
Ýnsan harcar her gün insan taciri,
Yuvalara dikiyorlar inciri,
Köþe döndü her vicdansýz her teres…
1983
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.