Yalnızlık

Sana gölgenle kadeh tokuþturur…
Karþýna geçip kah güler kah aðlatýr…
Anýlarý zemheri bir plaða sýkýþtýrýr…
Beline kadar rakýya leb-i lal katýrýr…

Kaç asýr sonra gökkuþaðýn siyahlaþýr…
Saçlarýný ördüðüm aynalarý küstürür…
Elin adamýna sýrtýndaki yaralarý öptürür…
Gülüþündeki sýðýrcýklarý bile ipe götürür…

Yaðmurda kaburgasý kýrýk bir þemsiye yürütür…
Gözlerine alacaklý bir otogar vedasý sýðdýrýr…
Tenindeki kokuyu baþka sokaklarda aratýr…
Roma’daki delilere bile kuyuya para attýrýr…

Ýçindeki yangýnýn uçuþan külü taný aðartýr…
Mihrimahýn sancýlarý sana güneþi doðurtur…
Ýpini koparan tüm uçurtmalara mezarlýktýr…
Kuþlara bir adým ileri iki adým geri zikrettirir…

Ey taaþþuk-ý Kerem’in bedenin gidemediði yer…
Fitnat’ýn gözyaþlarýnda melek boðdurtur…
Ýçindeki ses avuçlarýný açýp El fatiha dedirtir…
Ruhlara, aþklara, sýðýrcýklara ve uçurtmalara…

Kerem Ateþ
Sosyal Medyada Paylaşın: