Yalnýzlýðýn yasýný tutuyorum her gece Sývasý dökülmüþ duvarlara gömdüm hayallerimi En hüzünlü manzaralarýn resimleri elimde Ve bir þarký dilimde seni anlatan Geceye dair ne varsa Ne varsa karanlýðý hatýrlatan bana Anýlarla, piþmanlýklarla, keþkelerle Baþ baþayým her gece soðuk odamda Yalnýzlýðýmý tenha kaldýrýmlarýn Karanlýðýna gömdüm Tebessümler uzak Karanlýklar tuzaklarla dolu Ve uzun bir yol var önümde Bilmediðim bir yöne doðru Sularda aðlara takýlan balýklar gibi çaresiz Ve hiç kimsesizim. Her gece Parlayan bir yanardaðdan Savrulan lavlar gibi gözyaþlarým Her biri bir alev topu kirpiklerimi kavuran Dalgýn bakýþlarým uçurtmalý tepelerde Pembe rüzgarlarýn hayalini kurmakta Gel gör ki zamansýz vurmakta saat Yeni baþlayan kapkaranlýk bir geceyi Sensizlik kara bulutlarla kaplý bir uçurum Düþlerime tutunmak istiyorum düþerken Düþlerim riyakar çýðlýklar atýyor Düþerim düþlerime ihanet ediyor Ve ben her þeye raðmen gülüyorum Bin yýllýk bir gecenin ardýndan Sabah senin kollarýnda uyanmak istiyorum Çocukça bir istekle Ayaklarým ýssýz sokaklarýn aþinasý Bilmem kaç bin gece yaþadým bir baþýma Yokluðunda hayalinle kendimi tamamladým Bir bütün oldum Ýçmedim. Hiç sarhoþ olmadým Uzak durdum tanýdýk meyhanelerden Tanýmadýðým yüzlerin Muhabbetine ortak oldu duygularým Onlarýn dertleriyle aðladým Ama hiç utanmadým Gün oldu Yalnýzlýk yüzüme baktý Ve utandý yalnýzlýðýmdan Gün oldu Acýlar milyonlara ayýrdý bedenimi Bölündüm parçalandým Telefona uzandý ellerim “sözüm” geldi aklýma yeniden toparlandým Ben sana verdiðim “söz” gibi yaþadým Seninle konuþurken zincirler vurdum duygularýma Ve o an prangalar vardý dudaklarýmda Seni çok sevdiðimi, seni çok özlediðimi Sensiz her þeyin anlamsýz olduðunu O günden sonra hiç söylemedim Ben seni senin istediðin gibi Ben seni “sözüm” gibi Ben seni yasaklarýnla sevmeye devam ettim. Ýzzettin AKYAPI
Sosyal Medyada Paylaşın:
izzettin_akyapi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.