DEMEYE GELDİM
Eðirdir’de düþtüm, çorak topraða.
Size hodri meydan, demeye geldim.
Çið damlasý olup çýktým yapraða
Söze hodri meydan, demeye geldim.
Söke’de acemi diye güldüler.
Ýçteki cevheri azcýk bildiler.
Bütün dergilerden ismim sildiler.
Saza hodri meydan, demeye geldim.
Ýlçemde þölene gelen görmedi.
Halimi hiç kimse sorup, dermedi.
Mikrofonu bana bir kez vermedi.
Caza hodri meydan, demeye geldim.
Büyük üstatlarýn yerleri bomboþ!
Yiyip içme beleþ gönüller çok hoþ.
Halk þiirimizin geleceði loþ!
Köze hodri meydan, demeye geldim.
Üç kelime yazan çýkýp ötüyor.
Etrafa endamlý çaka satýyor.
Kültürü ortada hemen bitiyor.
Koza hodri meydan, demeye geldim.
Taþladým, haþladým duyan nadide,
Ýþ bilir, yönetim, meydan adide
Beþ on þair bilmem hangi vadide?
Göze hodri meydan, demeye geldim.
Meydaný boþ buldun atýp durursun.
Turnayý gözünden çekip vurursun.
Dursunî dikkat et, kökten kurursun.
Bize hodri meydan, demeye geldim.
Dursun Yeþil – 26/03/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.