Sormuyorum artýk yönümü, Yalnýzlýk denen yolun aþinalýðýndayým. Çýkardým dünyadan yana neyim varsa kalbimden, Sundum kaderin önüne... Hissizlik kaplamasýn ve teselli olsun diye uzanan elleri de tutmayý býraktým... Yalnýzým... Yürüyorum... Ve düþmüyorum senli kuyulara... Zayýf kalmasýn diyip varlýðýnýn önüne diktiðim her engel, Yýkýlmasýn diye, Aðlamayý da býraktým... Ah,sebep..! Uçuruma dayadým boynumu... Gayrý söylenecek her söz aðýr gelir gönlüme... Ve her niyet, sürükler beni ölüme...(YEP)🇹🇷
Sosyal Medyada Paylaşın:
ben YEP Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.