Aðaçlara sonbaharýn hüznü vurmuþ Düþen yapraðýn haddi hesabý yok Bir deðil, binlerce dökülmüþ Ýlerde köþede ýslak bir bank O da benim gibi Yerinden yurdundan sökülmüþ Yaðmurun soðukluðu , son baharýn hüznü Kemiklerime iþliyor Hemen yanýmda bir köpek Kemiðini diþliyor Ýçimde bir acý buruk bir sevinç Sokaktayým yaðmur çiseliyor Hoþ içimdeki yaðmur bir haliç Bu dert neden insan seçiyor Etrafýma bakýnýyorum kimse yok Nerde dostum düþmaným Tam beynimin orta yerine saplanmýþ bir ok Yeni anlýyorum galiba Ben kendime hem dost hem de düþmaným
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehliilim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.