Gelen konuk gözün diker yamaca, Yamaç onu yönlendirir amaca; Nefeslerken döndürürse baþýný, Onu ondan alýverir Ortaca... * Ýztuzu’nun görünüþü, Kendine çeker dönüþü; Carettalar koþuþurken, Kanat çýrpar martý kuþu… * Sabýr ile týrmanýrsan tepeye, Ulaþýnca yaslanýrsýn cepheye; Yorgunluðu unutturur Ortaca, Rüya sanýp düþmeyesin þüpheye… * Dalyan Kanalý gülüþü, Sandallarýn süzülüþü; Seni senden alýverir, Kendine çeker dönüþü… * Ilýk rüzgâr okþuyorken yüzünü, Kaþýn diker salýverin gözünü; Sanýrsýn ki planlanmýþ Ortaca, Hayranlýðýn dile dolar sözünü… * Ufkunu saran denizi, Gülümsetirken benizi; / yüzünü Hýfz edilen halk pazarý, Geç kalma der sesler sizi… Hýfzý KARACA (T. C. Kültür Bakanlýðý Halk ve Kalem Þairi)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hıfzı Karaca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.