siyah mürekkepten yaðmur damlýyor
sokaða bakan odamda
yýllardýr defterime aðrýlý bir ömür düþüyor
kalpte titreyen hatýralarýn yüzü suyu hürmetine
her kalem tutulmasýnýn
sýrtýma yüklediði aðýrlýðý sýrtlýyorum
her defasýnda
bana mahsus hadiselerle
bana tahsis edilmiþ
her duygu derinliðinin
her izdüþümünde olduðu gibi
mum ve alev kýpýrtýlarýyla yükseliyorum göðe doðru
her bir sevdanýn gerçek bir iniþe dönüþmesi gibi
düþüyorum
mütemadiyen
þu sýralar iki kelimeyi çok seviyorum
biri hikaye
diðeri þiir
gece gündüz iki kýrýk uç bir araya geliyor
yani ayný noktaya
çok mesafe kat edilmiþ olmasýna raðmen
tüm noktalarda
hala ayný adam var
kanatlanmaya kalktýkça
düþüþümden þikayet etmeyeceðim artýk
bir tek kelime istiyorum
öyle bir kelime ki
onunla …
bütün manalarý konuþmak mümkün olsun
ya da tek bir cümle
*
gittikçe eriyen mumlarýn tüm çabalarý
boþa giden bir yazý serüvenine benziyor
kendi küllerinden
gözyaþlarýndan doðma ihtimalleri barýndýrýyor
oradan da yine umutsuzluða intisap ediþ
kelimelerin bir gölge olduðunun farkýna varan her þair gibi
anlaþýlamamakla kabullenemeyiþ arasýnda
gidip geliyorum
nihayetinde
ne kadar kýþkýrtýcý þey varsa
bir yeni þiir heveskarlýðý içselleþtiriyor bende
çünkü hep kendisini anlatýr tüm þairler
her ne kadar hep ötekini çaðrýþtýrsa da
hangi sebebe baðlý kalýnýrsa kalýnsýn
dimdik ayakta
hep yeniden örülmeye hazýr durur sözler
yýlgýnlýða düþse de
gece yarýlarýna
hatta sabahlara deðin
þiirin peþine düþer þair
öyle olmak da zorunda belki
kendi var oluþunun sýrrýna varabilmek için
bu zorunluluktan geçmek mecburiyetinde
sözün sýnýrlarý deðiþir
kalem feryat eder
aðlar siyah mürekkep
lafzýnca her þeye raðmen
direnir þair
yazmakla yaþamak arasýnda
*
hikayeler…
duygu, duyuþ ve iç çýrpýntýlarý
yürek feryatlarýný ele veren belgeler niteliðinde
hikayeler
bir solukluk gibi
her hikayesi aslýnda bir bilmece
hikayesinde iç dünyasýnýn kapýsýný aralar
hem de kendi iç dünyasýnýn derinlerine dalar
okuyaný da kendi iç alemine götürür
sorgulama yaptýrýr
bir mazinin hatýrasýný canlandýrýr
kýrýk bir masala dönüþür
bir masal gemisiyle akýp gider…
zaman koridorunda
heyecan, zevk, acý, ihanet
kýsaca hissedilen her ne varsa
bir meþale gibi yanar
aydýnlanýr tüm karanlýk dehlizler
tüm halet-i ruhiye ile
geçmiþe duyulan her özlem
lale, gül, aþýk, sevgili, aþk acýsý…
*
düþmemek için sýðýnacaðý tek kapý
kýrkýncý kapý olsa da
otuz dokuzu kapalýysa da
anlatacaðý bütün hikayeleri koysa da
baþlangýç ve bitiþ noktasý arasýna
rahlesine
kamýþ kalemle kaðýttan baþka umutlarýný
uykusuzluðunu
mahýn ýþýðýný
güneþin sýcaðýný
soðuðun ayazýný
koysa da
bir ýþýk denizinde ýslanýr ayaklarý
labirentlerinde attýðý her adýmýn
kanat simetrileri çoktan aþýlmýþ
yýldýzlarýn ara çizgileriyle buluþmuþ demek
mutlaka çýkýp gelecektir en güzel yarýn
sýrtýnda beyaz atlýnýn
dönenceler arasýna uzatýp ayaklarýný beklemektir
þairin tek yapacaðý þey
beklemektir…
hep bir noktadan yola çýkar
hep bir noktada biter
kendisinden baþlayan her yolculuk
hep uzaklar giden birlerinin öyküsünü anlatýr
iki vakit arasýnda
onun serüveni herkesin serüveni
veya hiç kimsenin
veya kýyýsýnda köþesinde
yaþayan herkesin
*
yaðmurlarýn yaðmasý
ya da yalancý dünyalarýn kurulmasýydý hayallerim
ömrüme bir armaðan sandýðým
belki bana bir yar sevgisi
býrakmýþ keyfinin gemlerini
içinde bir kahkaha yakmýþ
ve iki kiþilik fotoðraflar için
baþ köþede bambaþka yer açmýþ
üstünde dudak izleri
zamanýnýn yeni adý
adý yazýlý günlüðüme
sorma ne oldu diye
gece lambasý vardiyasý
kaðýt-kalem önümde yazýyorum
yazarken yüreðimde ne renkler açtýrýyor o yar
þimdi ilk aþk þiirimin satýrbaþlarý
ona heceli her duygu
gözlerimin içinde
iþte bu öyküler o zaman ulaþýr dalgalardan bulutlara
gündüzü hiç görmeyen bir þairin sayfasýndan
o sesler martý kanatlarýndan
þafaðýn adý güverte telaþýdýr
saçlardan bir tel bile karýþýyorsa sakallara
onu taþýyan sevdanýn rüzgarýdýr
varsýn her sözcük baþka kalemle yazýlsýn
gökyüzü ile denizin rengi hep aynýdýr
yaþamýn anlaþýlamamýþ tarafýdýr hep
yürekler arasýnda aþk
*
bu gece
yakamozlarý göremedim
bu yüzden baþka yýldýzlarýn yakamozlarýný izledim
çünkü vehmettiðim dilber yoktu bu þehirde
yine de vehimdi iþte
hep bir vebalden kurtuldu nefsim
günahlarýmý hep baþkalarý iþledi
hatalarýmý hep baþkalarý yaðmaladý
sadece ben seyrettim
sadece ben
en mahrem anlarýný
en gizli yanlarýný
sonra…
sonrasýnda bir karmaþa içinde buldum kendimi
bir iç hesaplaþma sanki
üzerime kara bulutlar çöktü
yaðmur býraksýnlar diye bekledim
içimden akan nehirler çekildi
tüm esintiler durdu
bir sessizlik çöktü geceye
sonra…
baþladý yaðmur
birazdan kelimeler içimde ýslanacak
ve bitecek öyküler
ve bitecek tüm masallar
ve bitecekler…
redfer