EYVALLAH

EYVALLAH
Dokunduðun yerden kanýyor yaralarým
avuçlarým da saklý sýcaklýðýn
öyle masum bir sevgiyle sakladým ki yüreðim de seni
Ne ben ulaþabilirim nede sen
öyle bir zaman aþýmýna uðradý ki duygularým
Nehir gibi sessiz aktý gözyaþlarým
sustum oysa haykýrmak geliyordu içimden çýðlýk çýðlýða
içimden kopan fýrtýna alabora bir hal almýþtý
ama güçlü görünmek zorundaydým.
Binlerce kez yenilmiþtim oysa
ya ben kabullenemiyordum
yada insanlar görmüyordu kanayan yanlarýmý
onlar görmedik ce bir çýð gibi büyüyordu
içimdeki volkanlarým

susmak anlatamýyordu
baðýrmalarýmý da duyan olmazdý
kalem kýrgýndý kaðýda yazmýyor uzun zamandýr
yine vakti geldi
ayrýlýklarýn yine gece yarýsý
uyutmalýydým hem yaralarýmý hem
de kendimi
Kýrýlsýn kalem yine boþ kalsýn kaðýt
bir eyvallahým olsun bu eyvallah bu defa kendime
içimde ki kayýp kente yitik düþlere
acýmasýz herkese
eyvallah en kocamanýndan eyvallah
Meryem Alhan
Sosyal Medyada Paylaşın: