HÜZÜN YOKLAMASI

Yüreðimde dönüp duran bir alev topu..
Her deðiþinde nefesimi kesen
o hançer sözlerin..
Tedavülden kalkmýþ bir sevdanýn
yakamozu vuruyor kirpiklerime..
Tel tel dökülüyor ýslak yanaklarýma..
Ýmlasý bozuk kalemim tutulup kaldý
bu efkarýmýn sarý hüzünlü efkarýna..

Hüzün ki;
Sarý sýcak Eylül akþamýnda
yüreðim notalarýný yakan..

Hüzün ki;
Kalabalýklar içinde beni ahraz býrakan..

Hüzün ki;
Muhayyel anýlarýmýn ihtirasýnda
muzdarip kalan..

Hüzün ki;
Muðlak kalmýþ yüreðimin
kabuk tutmaz yarasý..

Ne olacak bu hüznümde yaþadýðým
güzide acýnýn akýbeti..
Nedir bu deruni hesaplaþmalarým?..
Varla yok arasýnda ezilip kalmalarým?..
Karanlýðýn kanatlarýna asýyorum;
Gül-i zar bahçemin kurutulmuþ
gül yapraklarýný..
Cýlýz bir mum ýþýðý eþliðinde;
Bir Elif Miktarý,
hüznün gözyaþlarý ýslatýyor kirpiklerimi..
Damla damla gamzelerimde birikiyor..
Kabul görmüyor bu sýðýnma..

Kalbimdeki bu serzeniþ
hangi zamandan kalma?..

Bilmiyorum..

Deruni bir yolculuða çýksam
akýbetim ne olur?..

Bilmiyorum..

Bilmiyorum..
Arz-u hal olur muyuz
yasemin kokulu baharlarda..
Mektuplarda..
Yoksa efkar-ý gam mý sarar
kalemin mürekkebini?..

Ya da çay karasý gözlerine bakýp
kalemi mi kýrarým?…

Bilmiyorum …
Bilmiyorum…


Elif USTA
@1elif.miktari.siir___


Sosyal Medyada Paylaşın: