BENIM CAHİLLİĞİM
Bir karanlýktýr koþturuyor içinde beni
Sonu uçsuz bucaksýz sessiz bir yol
Kostukca yere vuran o korkulu ayak seslerim
Ah birde o soluk soluða kalan nefesim
Korkum adeta kalbimde
Bir atýyor ki sanki boðazýmda
Öyle hissediyorum sessini gogus kafesimde
Bir karanlýktýr ki boðuyor içten içe
Çýkmazýný bulamadýðým tek gidiþatým
Sürükledikce sürüklüyor en dibe
Anlatsam anlatamýyorum birikiyor benliðimde
Biriktikce tüketiyor beni bu gençliðimde
Yavaþca yok ediyorum kendimi bu yeryüzünde
Kimse görmüyor , duymuyor sessiz çýðlýklarýmý
Sesim kýsýldýkca kýsýlýyor yorgun bedenimde
Önümü görmeden gidiyorum karanlýðýn derinliðine
Korku dolu kalbimle vedalara sýðýnýyor yüreðim
Gözyaþlarým usul usul damlýyor ellerime
Pismanlýðýmdýr bogazimda dügümlenen kelimeler
Insandýr kendini bu dunyada bitiren
Suclu aramaz bu gozlerim dunya icinden
Tek suc varsa oda en buyuk cahilliðimden
𝓜.𝓐𝓵𝓴𝓪𝔂𝓪
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.