VEFÂ

VEFÂ

Soðuk bir kýþ günü,hafta sonu,
Ýkindi vakti, þehir meydaný.
Ýki saat kadar olmuþtu evden çýkalý.
Hem üþümüþ hem yorulmuþtum.
Sýcak çay düþtü aklýma.
Uzaklarda kalmýþ yitik sevda misali...
Þöyle,daha bir sýký sarýldým
Dün aldýðým kürklü yeni paltoma.
Sanki biraz daha ýsýndým,
Azýcýk,
Þöyle kan ýlýk...
Ýnce belli bardaðýný özlemiþ avuç içlerim.
Çay kokuyor damaðým.
Eve dönmeliydim artýk.
...
Beþ-on adým ötede bir bankta;
Uzanmýþ yatýyor bir adam bu soðukta.
Ýyice yaklaþýnca farkettim.
Tir tir titriyordu zavallý.
Baþucunda belirince ben.
Belli ki korktu.
Ýrkilip oturdu.
Selam verip çöktüm yanýna.
Hal-hatýr, ev-bark, evlat sordum.
Neler neler anlattý bir çýrpýda:
"Çok zengin bir adammýþ. Fabrikalarý varmýþ.
Yalan dünyada neler neler görmüþ geçirmiþ.
Çok iþçi çalýþtýrmýþ,
Ekmek-aþ vermiþ,
Bacalar tüttürmüþ.
Çok yetim yüzü güldürmüþ.
Sekiz evladý varmýþ,
Dört oðlan,dört kýz.
On altý torunun ikisi doktor,
Üçü mühendis olmuþ.
Altýsý üniversite okuyormuþ.
Diðerleri daha küçükmüþ
Hepsini de ayrý ayrý çok seviyormuþ,
Et, týrnaktan vaz geçmiyormuþ.
Baba olmak zormuþ,
Babalýk çöpe atýlan iyilik gibiymiþ..."
Ve daha neler neler...
Bütün bunlarý anlatýrken
Derin derin nefes alýyor,
Sýk sýk avucuna üflüyor,
Ta, omuzlarýndan titriyordu.
Zoraki gülüyordu.
Belki de gülmek için zorluyordu kendini.
Kim bilir belki de böyle ýsýtýyordu
Çok üþümüþlüðünü...
...
Yüreðim acýdý:
"Aç mýsýn?" Dedim.
"Yok"dedi açlýðýný belli ederek.
Ýçim cýz etti.
Keyfim kaçtý.
Üþümeye hakkým yoktu.
Çay nöbetim de geçti.
"Buradan ayrýlma,geleceðim." Dedim,kalktým.
"Merak etme beþ yýldýr buralýyým.
Sen yenisin galiba bu þehirde"
Diyordu arkamdan.
Üzüntüm bir kat daha arttý.
Sinir katsayým yükseldi.
Mideme kramplar girdi.
Kürk paltom da pek yeniydi.
Vicdaným, cüzdanýma yenildi.
Kýyýp veremedim,
Giydiremedim üþüyeni...
Koþar adýmlarla eve vardým.
Birkaç kalýn kazak,
Ayakkabý,çorap, pantolon
Ve eski paltomu kaptým,
Ýzimin üstüne fýrladým evden.
Git-gel yaklaþýk iki saat geçti aradan.
Yatsý ezaný içime iþliyordu.
Hislerim alt-üst olmuþ,
Ýçimde deli taylar tepiniyor,
Ýnsanlýðýmdan utanýyor,
Bazen duygulanýyordum.
Karmakarýþýktým vesselam.
Hayýrlý bir iþ yapýyordum.
Eh iþte,
Kendimce mutlu oluyordum.
Ama yetmiyordu bu.
Bazen de isyan ediyordum.
Hayata dair herþeye...
...
Atlayýp dolmuþtan hýzla koþtum.
Menzile ulaþtým.
Sanki yüksek bir kayalýktan
Kocaman bir taþ düþüyordu.
Zihnim bulandý.
Beynim zonkluyor,yüreðim üþüyordu.
Bir hoþ oldum; darlandým.
Uçurumlardan yuvarlandým...
Hor hor çalýþan bir polis arabasý.
Yanýp sönen ýþýklar mavi-kýrmýzý.
Düþtü içime bir sýzý.
Gecenin karanlýðýnda
Bankýn etrafýnda beþ-on insan.
Gölgeleriyle beraber uzayýp kýsalan.
Soruyorlardý birbirlerine
Yok muydu bir tanýyan?
Lapa lapa yaðan kar taneleri dondu havada.
Ben,kendimle mahkemelik oldum bu davada.
Elimde masum eskilerim,
Sýrtýmda suçlu yeni kürk paltom,
Ruhumda patlayan bombalar,
Hücrelerimi parçalar.
Ýnsanlýðýmdan utandým.
Ben,nasýl bir insandým...
Sýrtýmda sýrýtan bu kürk,
Bundan böyle bana yük.
...
Artýk omuzlarý titremiyordu ihtiyarýn.
Onun kürklü paltosu yoktu sýrtýnda.
Ama þimdi de ben titriyordum kürkler içinde.
Alnýmda boncuk boncuk ter.
Ýçimde ki isyan ölümden beter.
...
Ambulans çaðýrýldý.
Polis nezaretinde morga kaldýrýldý.
Yarýn günlerden cumaydý.
Garip,bari gözün yumaydý.
Bakakala donmuþ boncuk gözleri,
Mavi mavi süzerken gökleri.
Geceyi aydýnlatýyordu azýcýk
Alnýndaki ýþýk.
Gülümseyen bir yüzü vardý.
Sanki ölmemiþ gibi.
Ama gerçek þu ki ölmüþtü.
Sanki ölürken ölümüne gülmüþtü...
...
Ambulans ciyak ciyak öttü, gitti.
Meydaný terketti.
El-ayak çekildi.
Ortalýk tenhalaþtý.
Kimse kalmamýþtý.
Boþ bank ve benden baþka.
Nice sonra;
Ben,eve nereden ve ne zaman geldim bilmiyorum.
Ama bildiðim bir tek þey vardý þu an.
Suçluyu buldum.
Vicdanýmýn veto ettiði,
Yeni kürk paltom.
Cezasý askýda,karþý duvarda.
Ýlelebet müebbet.
Bir ömür boyu asýlý kalmak.
Onu ne ben ne bir baþkasý
giymeyecek asla.
Hiçbir kimseyi ýsýtma mutluluðu yaþamayacak.
Vicdaným hep orada asýlý kalacak.
...
Ertesi gün,
Cuma namazýndan hemen sonra
Musalla taþýnda bir adam.
"Er kiþi" niyetine dedi,imam.
Dört oðluymuþ ön safta duranlar.
Arkadakiler de torunlar.
Biraz daha geride de kýzlarý:
Üzüntü görüntülü,
Kocaman siyah gözlüklü,
Baþlarý yarýdan siyah örtülü.
Ele güne karþý bugün,
Onlar için matem günü(!)
Ne de olsa babalarýydý musalladaki ölü.
...
Kýlýndý cenaze namazý.
Ölüye helallik istedi imam dirilerden üç defa.
Sesler yükseldi,önden arkadan,geriden.
"Helâl olsun,helâl olsun,helâl olsun."
Ama hiç ses çýkmadý ölüden.
O da hakkýný helâl etmiþ miydi sahiden.
Tabutun baþ ucunda bir isim:
Öyle ya herkes bilsin,
Bu ölen adam kim.
"Vefâ Ölmez" imiþ meftânýn adý.
"Vefa Ölmez,öldü " dediler
Güya üzülerek.
Kocaman bir yüreði gömdüler
Kürek kürek...
Koca bir daðý, bir çukura sýðdýrdýlar.
Baþucuna "Vefâ Ölmez" yazdýrdýlar.
Ve...
Ayrýldýlar mezardan.

SAÐ SANDIÐIMIZ YAÞAYAN ÖLÜLER BÝR SAFTA.
ÖLÜNCE DÝRÝLEN MEFTÂLAR DÝÐER TARAFTA.
...
Vefâdan geriye kalan bunca cefâ,
Sermaye oldu sefâya binler defa.

Bin cefâ çeksende vazgeçme vefâdan.
Hayýr gelmez vefâdan ayrý sefâdan.

Ýnsan arsýz, insan nisyan, insan nankör.
Hiç ölmeyecek gibi yaþar,bakar kör.

Sanma sakýn,yaþananlar kalýr lâfta.
Ölüm sanada gelir belki bu hafta.

Her gelen gitti; bugün, yarýn,dün, ya da...
Var mý kazýk çakan þu yalan dünyada.

Anlayan,anladý sanýrým vesselam,
Vefâlý dosta gönül dolusu selam.

Kemal KARAPIÇAK -ÇORUM

Sosyal Medyada Paylaşın: