YA BAĞ BAHÇE, YA SAPSIZ ÜZÜM

Gerçek sevgi içten gelir,
Yalaný, dolaný, çýkarý, zehiri olmaz,
Þifadýr bütün canlýlara..
Mutluluk ve huzur,
Ne kadar kolay aslýnda,
Sevginin deðerini bilen canlara..
Diðer yarýný bulduðunda,
Ýþte o gün baþlarsýn,
Gerçekten yaþamaya..
Saf bir sevgi olunca kalbinde,
Her zorluk çekilir yolunuzdan..
Mühim olan farkýna varmak,
Anlamak, üç günlük dünyada,
Baþýný yasladýðýn omuzdur,
En büyük servetin..
Kimisi nasibini bekler,
Ömür boyunca..
Nasip der boynunu büker bekler,
Her canlýya kýsmet olmaz,
Kimisi yalnýzlýðý ile sýnanýr,
Hasretle piþer olgunlaþýr,
Gönlü yetimdir,
Hoyratlaþýr zamanla..
Körelir duygularý..
Ýçten içe sevmek istese de,
Kaçar artýk bulsa bile, sevdayý..
O kadar zaman sevgisiz kalmýþken,
Korkar artýk tanýmadýðý, tatmadýðý,
Gerçek sevgiden..
Bulupta kaybetmekten korkar,
Alýþýpta yalnýz kalmaktan çekinir..
O sebepten olsa gerek,
Yalnýzlýðýna eðer boynunu..
Yüz çevirir içinin en içine..
Saðýr eder kulaðýný,
Lal olur dili..
En iyi bildiði þeydir susmak..
Susar ve susturur ruhunu..
Ölü gibi yaþar..
Ha var, ha yoktur,
Hiçlik makamýndan bakar artýk,
Yer yüzüne...
O makamda olmak yürek iþidir..
Tam teslimiyettir kadere..
Sapsýz üzüm, misali,
Geldiði gibi gider,
Ahiretine..

Þiir: Gönül Çeþli
22.04.2024
Sosyal Medyada Paylaşın: