hüzün hepimizin aklýndan gecen bir anlam barýþ daðlarda gezen bir ceylanýn ayak izi düþsel ve bedensel tüm acýlarda içimizde yanan…
her çocuk içinde yaþar sarsýntýsýný
daha ölmemiþsin gibi sýmsýcak avuçlarýnýn içi sanki anne sütü gözyaþlarý duruyor iki yanýnda bir kelebek kondu ellerine üzülme bebeðim barýþ çiçeklenen umuttur
yeniden hiçte yeni olmayan biçimde kurallarý olmayan oyun böyle baþladý hâla duruyor bin yýllýk fosiller insan eti öðütüyor sabun fabrikalarý onlarýn gözü hurdalýklarda
kaným ayak uçlarýmda sýcaklýðýna gömülüp bizde geliyoruz barýþ uzanýrken yanýmýza
küçük bir çocuðun ölüsünü getirdiler sýðmadý o koca musalla taþýna yumuk gözleriyle yüzüme bakarken topraðýný suluyordu sessizce
Hasan TAÞÇI 31. mart 2003 yalakdere
Sosyal Medyada Paylaşın:
HASAN UĞUR TAŞÇI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.