Geceydi, soðuktu, yaðmur yaðýyordu Eylül de deðildi çünkü, umut yoktu Bir çocuk aðlýyordu köþe baþýnda Tek baþýna, elleri arasýnda baþý Çocuklar yalnýz aðlar, belli. Kývrýlan ýþýklara çarpar gözlerim Uzaklara, hep uzaklara bakar Yakýnda bir çocuk var Aðlayan, üþümüþ yüreðiyle Bir el arýyor tutunmaya Yaslanmaya bir omuz, Ve sýcak bir kalp, sarýlmaya Ne ýsýtýr çocuðu kalbim! Nasýl ýsýtýr, ne kadar Isýnýr mý çocuklarýn elleri Yürekleri ýsýnmadan, ýsýnmaz Gözleri ýþýl ýþýl olmadan çocuk Isýnýr mý, ýsýnýrsa sevinir çocuk, Sevinir dünyam, kalbim ýsýnýr.
Murat Kahraman Þubat 2002/Beykoz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Kahraman Murâdî Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.