KELİMELER KAN GİBİ DÖKÜLÜYORDU

Þair kalktý masasýndan
Kaðýdý bir tarafta kalemi bir tarafta
Býraktý

Suskundu
Düþsel ruhunda onarýlmaz yaralar vardý
Ne kadar sarsa da þiirle kanýyordu
Bakýþlarý duygu yüreði þiirdi zaten
Kelimeler kan gibi dökülüyordu

Kaybettikleri kazandýklarýný karþýlamazdý
Yaþamý herkesin biraz eksik yanýydý
Nede olsa o herkesin fazlasýydý

Tek hüneri kendisiyle konuþmasý deðildi
Elbette yaþam sulamýþtý onu ve nemliydi yüreði

Acýktýðýnda gökyüzüne bakardý
Susadýðýnda denize
Bir iþi vardý elbette
Mum bile diyetini dibine erimekle öderken
O yaþamýn serserisi deðildi kendisiydi

Güneþi masasýna alýr gökkuþaðý yerdi
Bütün þekerleri çocuklara verirdi
Ve bütün güzel sevgileri
Çiçeklerin ismini bilmezdi belki
Kokularýyla severdi

Onun geçtiði bütün sokaklar temizdi
Ve çýkmaz hiçbir sokaðý yoktu
Þiirden kazandýðý parasý da
O yaþamý hediye olarak kabul ederdi

Ve bir gün onu vurulurken gördüm
Güneþ kýzýla boyandý
Ayaklarýna gelirken kýzýl yakamozlar
Siyahlar giymiþ bir kadýn
Bütün umudunu uðurlarken gün batýmýyla

Gözlerine baktým bir þiir okudu
Kirli sakalýnda bir eþkýya öfkesiyle
Düþsel ruhunda onarýlmaz yarasýyla
Dudaðýnda ayaz vurmuþ yaþamýnda

Suskundu kaðýtsýz ve kalemsiz
Kelimeler kan gibi dökülüyordu


30.9.2008
SOKAK ÞAÝRÝ

Sosyal Medyada Paylaşın: