öğrendim

çok az insana ihtiyaç duyduðum bir noktaya geldim.
yemeði
kahveyi
ve çayý daha çok özlüyorum
rüzgar yüzümde
evimin kapýsýna giden yol ayaklarýmýn altýnda..
yýllar geçtikçe dokunulmaz oldum.
anladým ki
kendimden baþkasýna ihtiyacým yok.
geceleri ilham perimle fýsýldaþýyorum.
onunla uçuyorum.
geçmiþe deðil
ihanetin riyanýn olmadýðý diyarlara...
hasreti ve hüznü çoktan býraktým..
geceleri aðlamýyorum artýk
uykuya kolayca dalýyorum
sebepsiz beklentisiz sevmeyi öðrendim.
sýcaklýðý ilgiyi paylaþýyorum
kediyle köpekle
hatta börtü böcekle....
tan yeri aðarýrken uyanmayý öðrendim.
güneþin doðuþunu izlerken
mutlu olmayý öðrendim.
kendimi seviyorum ...
yanlýþ benim yanlýþým
doðru benim doðrum.
kendimle barýþýk
yuvarlanýp gidiyorum...

Sosyal Medyada Paylaşın: