iki satýr gördüm seni Gaia
inanma meczuba bir de bana
doðallýða aþkýmý ilettim duydu çaðýran
ayinleri bir baþýma yönetirken
embriyonik toprak filiz sessizliðini doðuruyor
Gaia ; ölümsüz çiçek !
seni yaðmurlarla kavramak belinden amber kokusuna tapmak demek
taþkýn i mgeler doluyor göðüslerine
anne gölünde güneþinle kaynayan tuzlu süt
Uranüs’e giydirilen baþak sarýsý taç
sen ; yaþam kuþu Gaia
köklerden damarlara þaçýn teliyle uzuyor kanruhumavi med cezir sularý
ütopya sallanýyor yýrtýk gökyüzünde
dikiþ yerinden uzaklaþýyor gümüþ’ten hayal örtüsü ve nedametin pagan haçlarý
sen mucize kilinde nefessin Gaia ;
insan çamuruna düþüyor steril mikroplar
kýrmýzý balonlar giriyor þiirin bilinç’altýna
çocukluðumdan beri,
düþlerimde görünmezdi cruise gemileri
bal fitilinde yanan aþk
lâvlara renk
su kaynaðýnda yontulmuþ et,kemik tozu toprak’ana özü//
incecik su ipiyle yükseklerden sarkýyorum okyanuslara
GAÝA !
býrak akayým...
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.