HİSSİZ DÜNYANIN RENKSİZ YAŞANTISI

I

Hissiz dünyanýn
renksiz yaþantýsýna
fýrlatýlmýþ düþlerinden
bir bahçe yaptýn kendine
manolyalar, nergisler
yaseminler ve papatyalar
evet papatyalar
Bu düþler,
þehrin paslý lambalarýndan
yansýyan gölgen.
Bu fidanlar,
kök salan yalnýzlýðýnýn tohumlarý.

II

Ölüm ne kadar soðuk, sessiz
Bir yapraðýn dalýndan kopmasý gibi
Ne kadar yalnýzýz ne denli az
Bir ömrü dört omuza yerleþtirilmiþ sen
Usul usul koyulmuþsun üstelik
Ýncitilmeden sarsýlmadan.
Oysa;
Son nefesimize kadar
Ne çok etimizi kemiklerimizden
Sýyýrdýlar.
Ne çok yaralarýmýzýn kabuklarýndan tutup
Kanattýlar.
Bir an olsun gözlerini bile kýrpmadýlar,
Bir durup düþünmediler!
Bir günah gibi iþlendin hafýzalara
Bir suçlu gibi
Yüreðinin cennetini göremeyen gözlerde
Cehennemin ateþi oldun.

III

Sahibi olduðum anavatanýmdan
Köklerimle sökülmüþ
Bir saksý içine yerleþtirilmiþ
Öylece yaþamaya mahkum edilmiþ
Bir göçebeyim artýk.
Nereye gitsem,
Nerede olsam
Oraya ait deðilmiþim gibi hissediyorum.
Her geçen gün azar azar eksiliyorum.
-Nefesin bu dünya da aldýðým
‘En güzel NÝMET’miþ
Þimdi anlýyorum..


-
(þiirin hikayesi)

“Bazý kýrgýnlýklar yerini derin izlere býrakýyor.Yýllar geçiyor ama o iz mýh gibi kazýnmýþ kalýyor.Affediyorsun bir çok þeyi fakat senden alýnan güzellikleri baþkalarýnda görünce, affettiðin kendini affedemiyorsun.En masum en küçük halinizle dünyaya daha gözlerinizi açar açmaz acý tohumlarý ekiyorlar bedeninize.O her bir ekilen tohumlarýn filiz vermeye baþlayýnca aslýnda iyileþtiðini sandýðýn yaralarýnýn kanamaya devam ettiðini anlýyorsun.”
Sosyal Medyada Paylaşın: