Rüzgarýn da ebruli kuþlarýn sen sureti, sirayetinde biz örgüleri ki makamý aþk düþ dudaðýmýn kýzýl goncasýna ey yar..
yer gürültülü saðanak olsam da çaktýkça, akan yýldýrým ýþýnlarýndan gülücükler sürüyorum gün yüzüme topraklanýyorum, topuklarýma kadar huzur baðýnda içim sen katmanlarý
sardunya kokusunda içime katladýðým içimden içine akýttýðým bir yol sancaðý sana uzanan gözlerim dedim ya huzurumun göðü dediðin gibi ..
açlýðým, susuzluðum hissinden olsa gerek öyle duru kanýyorsun ki nehir misali içime, öyle güzel yazgýlanýyorsun ki kýraç tenime dedim ya ölmeyeceðim bu olsa da ecelim açlýðým da susuzluðum da sensin
ey sevgili huzur.. sevgilim
~°~ ~°~ ~°~
Sosyal Medyada Paylaşın:
Devrimkaya~ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.