derler ki kalp atýþýyla
alelade ve deðersiz bir topraðý azizleþtiren þeydir þiir
kalp atýþýnýn bir bedende eksikliðidir
yaratýlmýþ her þeyin
atan bir kalbinin olduðuna þahit olmak
bu kalbin atýþýný duymaktýr biraz
yaðmurun suyun kelimelerin ve þiirlerin...
her þiirin bir kalbi vardýr
her þiirin bir dili kokusu vardýr
þiirlerde aðlar
þiirlerde güler
þiirlerde yorulur
þiirlerde öfkelenir
tabularla örülmüþ bir örümcekli aðýn gürültüsü içinde
sesi kýsýlmýþ
susturulmuþ
þiirlerde bulunur
kelimelerinde bir kalbi vardýr
kelimelerinin kalbi
yalnýzlýðý büyüten akþamlarda
hüzünlerde
bir yerlerde
sessizce kanayýp duran yaralarda atar
hüzünlüdürler
ama asla umutsuz deðil
yitirilenlere aðýt yaktýktan sonra
kelimeler emeðin
kelimeler ekmeðin
kelimeler paylaþmanýn kutsallýðý
ve umudu olur
çünkü vakte yürüyüþtür kelimeler
vaktin koþusudur
onca karanlýða raðmen
çünkü bu koþu bitimsiz bir kalbin savaþýdýr
inançla çarpan bir kalbin heyecanýdýr
kelimeler
þiirlerin ruhudur
þiirlerin sesidir
þiir önce kendini
sonra çevresini inþa eder
þiir önce bir düþünceyi
sonra ahalisini inþa eder
onca taþýn ve topraðýn arasýnda
þiir bir insanlýk halidir
insan olduðumuzun farkýna vardýðýmýzda þiirle buluþuruz
duygu hayal düþünceyle özgürleþiriz þiirde
þiir bilinmeyene yolculuktur
þiir meçhule hicrettir
zihinde kurgulanýr
kaðýda dökülür
aþk direniþ ayrýlýk ve hüzün
vede kavuþmaktýr bir sevgiliye
ufkun en ince yerinde
bir fecir vakti
coðrafyanýn en uzak mahallinde
acýlara bulanarak
karþý koymaktýr þiir
mazlumun maðdurun dili olmaktýr
büyük bir kýyýmýn ve vahþetin altýnda
inim inim inleyenlere
ahu figanlara
medet umanlara
medar olmaktýr þiir
þiir insandan zuhur eder
yine insana ulaþýr
öncelikle yeri ve sokaðý sorgular
þaþkýn bir vaziyette
bir inþaat bekçisini seslendirir
hemþerim ne arýyorsun orada der bekçi
çocukluðumu arýyorum der þair
bekçi ne dese iyi
adam kafayý yemiþ …
tam da bu iþte
kafayý yemektir þiir
çocukluðumuzun sokaðýnýn
top oynadýðýmýz arsanýn
bahçesinde elma armut kayýsý aðaçlarýnýn bulunduðu
gecekondumuzun yerinde yeller estirir þiir
hüzünle uzaklaþtýrýr oradan
ruhunu býrakarak
bir çay bahçesindedir þiir
garson ikide bir tepenize dikilir
ya bir þey iç
ya da defol git dercesine
gözünüzün içine bakar
bir kaðýttan
bir kalemden dehþetli ürker zavallý
sizi kaðýtlý kalemli
kitaplý görünce
bu adam saðlam ayak deðil der
doðru da söyler
þairler pek öyle saðlam ayak deðildirler
lafýn kýsasý
upuzun bir nehirdir þiir
Ýçimizde yürüyen bir ýrmaktýr
akmaktýr kaderi þiirin
upuzun nehirler gibi
ummana doðru
redfer