Ben bir çocuðum, Gazzeli bir çocuk... Öldürülürken kardeþlerim, Dünya gözünü yumuyor.
Yetiþkin yüklerini Ben taþýyorum ben! Gözlerimin önünde Topraða düþüyordu annem.
Aðlýyorum þimdi ben, Kulaklarýn saðýr mý senin... Yardýma muhtaçken Engel üstüne engel...
Ben de oyun oynamak, Koþmak, eðlenmek, Kitap okumak istiyorum. Ama hiçbiri olmuyor.
Bugün bitecek, Yarýn olacak. Dünya yine susacak, Bir Gazzeli daha öldüðünde.
Biz, çocuklarýmýzýn hiçbir þeyden habersiz oyun oynadýklarýný, ders çalýþtýklarýný sanýrken meðerse bizden fazla içindeymiþler hayatýn, yaþananlarýn. Þiir, bana ait deðil deðerli dostlar, kýzým Hatice Þehbal’e ait.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilaloğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.