ERZURUMA GİDERKEN

Düþtüm yola sana geldim güzel þehir Erzurum!
Hasret kýzgýn demir gibi ciðerime yapýþýk.
Bilir misin çoktan beri yoktur benim huzurum,
Sanma sakýn þu yüreðim, bunca þeye alýþýk.

Gurbet eli mekan tuttum, yýllar boyu yalnýzým,
Týpký bir diþ aðrýsýydý, içimde olan sýzým,
Belki hasretle inlerdi, derdimi derdi sazým,
Þiirlerle nakýþ ettim çünkü deðildim aþýk.

Ruhumda ki fýrtýnalar zemheriden de soðuk,
Üþütüyor içerimi, donduruyor çarçabuk,
Aðlamaklý gözler ile bir adam sesi boðuk,
Kýsýk sesle konuþuyor, çirkin yüzü kýrýþýk.

Samimiyetsiz insanlar der ki; sýzýn geçti mi?
Ýçinde bir yara vardý, yaran iyileþti mi?
Ve gülerek soruyorlar, hayat Sergüzeþti mi,
Bilmezler ki, her þey yarým bütün renkler karýþýk.

Bilirim ki, þimdi benim boþa olur feryadým,
Asla þikayet etmedim acý olsada tadým,
Ey Boztepe belki bir gün, ‘sevenler’ anar adým,
Derler; Eyvah geç kalmýþýz, sönmüþ iþte son ýþýk...
Sosyal Medyada Paylaşın: