Bu sabah güneþi saçlarýndan topladým gözlerime, Yürek penceresinin perdesi yoktu Düþünce tabaðýna serpilen gülüþünle, Umutlarýmý besliyordum.
Düþlerin sandalyesine oturdum; Kimsesiz bir sahili varlýðýnla süsleyiþini, Tenine vuran denizin dalgalarýný, Beyaz köpüklerle oynarken çýðlýk çýðlýða çýlgýnlýðýný, Zamanýn rengi karadan pembeye dönüþmüþtü. Güzeller güzeli diye haykýrdým seni yüreðime Sen tarifsizdin ve seyrine doyum yoktu.
Düþlerin sandalyesine oturdum; Papatyalar arasýnda yuvarlanýþýný, Rüzgar da savrulan gelincik yapraklarýyla oynayýþýný, Kelebek misali kýr çiçeklerine süzülüþünü, Zamanýn mevsimi kýþtan bahara dönüþmüþtü. Güzeller güzeli diye haykýrdým seni yüreðime Sen tarifsizdin ve seyrine doyum yoktu.
Ela gözlerinden serpilmiþti yýldýzlar Gökyüzünün lacivert koridorlarýna. Bir dilim kavun, birkaç yeþil erik ve rakýyla Akþam demlenirken geçmiþin acý dolu yollarýnda Kapanmaz sanýlan yaralar sarýlýyordu sohbetin revirinde..
Düþlerin sandalyesine oturdum; Can kýrýklarýyla yükselen alevleri söndürüþünü, Sevgi saygý ve güven kavramlarýnýn bedeninde tekrar diriliþini, Vefasýzlarýn ayaklarýna kapanýp yalvarýþýný, Zamanýn gözleri geçmiþten geleceðe dönüþmüþtü. Güzelleri güzeli diye haykýrdým seni yüreðime, Sen tarifsizdin ve seyrine doyum yoktu. Ýzzettin AKYAPI
Sosyal Medyada Paylaşın:
izzettin_akyapi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.