AŞKIMIN TANRISI
AÞKIMIN TANRISI
Nerden bileceksin’ki;
Hangi ömrün kalbisin,
Hangi baharda yaþarsýn,
Kimbilir, hangi aþka Tanrýsýn.
Nasýl anlatsam’ki;
Ýçim, kelebek vadisi gibi,
Kýpýr, kýpýr çýrpýnan, çýrpýnana
Çaðlayan dereler gibi, coþkulu.
Yýllar sonra yaþadýðým;
Ýlkbaharýn ilk günleriydi,
Rüzgar, o’ kadar ýlýktý’ki,
Ýçimde huzur, aklýmda sen.
Ýnan; Çok, çok isterdim;
Yanýmda olsaydýn,
Ýlkbaharýn renklerini,
Gözlerimde, görebilseydin.
Ýçime çektiðim;
Ýlkbahar kokusunu, tadýný
Dudaklarýnda hissederdin,
Yüzünde güller açardý.
Rüzgar o’ kadar mahsum’ki;
Seni her özlediðimde,
Gözlerimi öper gibi, okþuyor
Sensizliðimi, teselli ediyor.
Kalbin; Nerden bilelecek’ki,
Ýçimde huzur, aklýmda sen.
Rüzgar; Nerden bilelecek’ki,
Aþkýmýn, ilk Tanrýsý sen.
Bilent ATALAY
Komþu kalp þiirleri
14*04*2024
Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.