şehrin heykelleri

biri, beklendiði gibi
pelerinli bir hýrsýz abi…
güveniyor içindeki derrrin ecele
balkonlardan sarkan ormanda geziniyor
kafasýnda sonsuz olamama endiþesi cahilce

biri var ucuzlanýyor sabahtan
ve ayýlýyor yavaþça
þehrin heykellerini özlüyor
duvarlarýný sayfalar sanýyor
bilmediði bir dilde ama
ölüm yazdýðýndan emin

ha biri it gibi masum
masum çalgýcýlarý dinlediðinden
ya da seyrettiði deniz ortadan ikiye ayrýldýðýndan
hiçbir inançla kesiþmeden
babasýndan daha çirkin bir oðlanla
kabuslara yattýðýndan

biri babasýna bir sandýk dolusu akrep yolluyor
annesine de yan sanayi bir van gogh kulaðý
kulaða hoþ geliyor gecenin göðsünde
aynasýzlarýn ortalýkta dolaþan özlü sözleri
hani ifade odalarýnda birden çýkýveren

bir opera-uzun hava çiðniyor aðzýnda tanrý
nüktedan beyler aðýr
saat on ikiyi gösterdiðinde
yeni yýla giremeyecek olan biri
tam parçalanma sýrasýnda, bölünme yasýnda
þehrin orgazmý esnasýnda kendini vuruyor
havai fiþekler geçiyor havai fiþekler patlýyor

denizin üstünde devasa bir salýncakta sallanýyor biri
zincirleri ta uzay boþluðundan sarkýyor
birazdan suya düþüp deniz kýzý sanýp gülümsediði
köpekbalýklarý onu dansa kaldýrýyor
ne yani yara satýn alýnýr mý sanýyor
palyaçolar kendilerine uzak sanýlan
kanlý zaferlerine doðru koþarken
zarif kesikleriyle süslü kadýnlar ilkgençlik yýllarýnýn
þarkýlarýyla maðaralarýna çekiliyor

þehrin ipleri çekilmiþ
ortadan baþlayan sesler yayýlýrken
orta dünyanýn vicdanýna
biri köþede
hayatýnýn kadýnýný bulmuþ
ama parada anlaþamýyor

…















Sosyal Medyada Paylaşın: