BİR ŞİİR GEÇİYOR İÇİMDEN

Ýçinde sen saklýydýn
Gözlerin... ellerin...bahar kokan saçlarýn
Hala rüyalarýmda bak
Erguvanlar acan o sokak
Güneþ’le aydýnlanan o penceremizde
Mor, pembe sarduyalar
Sokak baþtan sona hep
Mis kokar akasyalar
Bir þiir geçiyor içimden
Seninle dolu, sana seslenen

Hani dut aðacýmýz, tek tek koparýp yerken
Ýncir kuþlarýmýz neþ’eyle seslenirken
Bir radyo, bir þarký, babamýn sesi
Çýkmadý hayalimden
Akþamýn anýsýndan neler düþtü aklýma
Yine fýrtýnalar koptu gönül sokaðýmda
Zorladým maziyi biraz ... güzel hatýram ne varsa
Uyku - uyanýklýk aramda topladým bak heybemde

Akþam... bu þiir bitmez
Daraðacýna çektim bitmeyen ayrýlýklarý
Seni aradým sordum
Bazan yitik anýlar sokaðýna daldým
Bazen de çöllerde Mecnun gibi
Az biraz sonra...seni aradým yoktun !
Yorgun akþamlar gibi sýzdým sýzýlarýma
... Ve günlerce
Seni aradým

Bekliyorum
Bardaktan boþanýrcasýna yaðmurlar yaðsýn
Yaksýn güneþ kavururcasýna yaksýn !
Sen yanýmda olmadýktan sonra
Tüm çiçekler solsun tek tek !
Sararsýn yapraklar
Güz yorgunu güller açsýn içimde
Seninle baþlasýn
Þiirlerin en güzeli
Tüm gecelerimi aydýnlýðýnla
Yaþayan yalnýz þiirlerimdi

Günay Koçak

... / 04 / 2024


Sosyal Medyada Paylaşın: