MASUMDUR ÇOCUKLAR

Yalvaran gözlerle, etrafa bakar,
Açar ellerini, dua soluklar:
Hicranlý gözlerden, kanlý yaþ akar!
Oturup aðlayan, zardý çocuklar.

Bir kemik kalmýþ vücudu bir deri...
Kýsýk bir ses verir, mahsun dilleri,
Soðuktan tutmuyor, minik elleri.
Enkazýn altýnda kaldý çocuklar,

Korkudan güzelim, yüzü bembeyaz.
Ölen masum yüzler, buz gibi ayaz:
Yüzümüze utanç gelseydi biraz!
Savaþ diyarýnda, yandý çocuklar

Hiç bakamadýlar, güneþe ay’a...
Ne oyun oynadý, ne gördü rüya,
Duyuramadýk bu sesi dünyaya,
Bu vahþette, yetim kaldý çocuklar.

Filistin ve gaze, bize çok uzak,
Zifir karanlýktýr, burada afak,
Burada kýpkýzýl, kanlýdýr toprak,
Çamurda oynayan, hardý çocuklar.

Nurludur yüzleri, sonsuz bir nurdan!
Toz toprak içinde, donmuþ soðuktan,
Elinde oyuncak, kalmýþ çamurdan...
Bu günahkarlara, yardý çocuklar.

Bir müjde beklerken, o zamanlardan,
Anladým farkýmýz yokmuþ bunlardan!
Artýk utanýrken, bu mekanlardan.
Bombalar altýnda, soldu çocuklar.

Yýkýlmýþ sokaklar, var dizi dizi,
Aldatýp durduk her an, kendimizi,
Suç, bizim suçumuz, affedin bizi.
Kimsesiz ve garip kaldý çocuklar.

...andelip...
Sosyal Medyada Paylaşın: