Umut Sığınağı
Þu yüce daðlarda hoyrat bir kartalým
Kanrevan içinde çýrpýnýrým,
Bulutlar farketmez güneþ þavkmaz,
Dehlizlere sýðýnýr gibi
Umutlara sýðýnýr bedenim.
Ýçimden koptu kýzýlca bir kiyamet
Nefesim dalgalar’a emanet
Dalgalar ise bir bir kýyýya savruldu.
Ah þu yalancý baharlar..
Gelip geçiyor üzerimden,
Çöl susuzluktan kavrulmuþ,
Ýklimler zamana yenik düþmüþ,
Hayaller soluksuz ve mahsum’ca örtüþerek,
Umutlarla öpüþüyor.
Bazen ýlýk bir mehtap olurum,
Düþlerimi ýsýtýrcasýna kavurarak,
Kanatlarýmý kýrarcasýna çýrparým;
Ruhum gövdeme sýðmaz,
Gövdem göðüs kafesimi deler.
Yaþama dair ne varsa..
Ne varsa ardým’dan sürükledim,
Kuþ yüreðini,
Kekik kokusunu,
Ceylan yavrusunu,
Kayýn aðacýný,
Bir yaþlýnýn ve bebeðin, manalý bakýþýný gizlerken..
Melankolik çiçekler eklendi,
Dönüp gök yüzüne baktým;
Çaresizlik pörçüklenmiþ,
Yalnýzlýk kucaklanmýþ,
Hüzünler dudak dudaða,
Gök gürlerken ay karardý,
Güneþ kýzgýn uyandý güne,
Bir düþ daha evrilirken kadehler kýrýldý,
Yep yeni umutlar’a, gebe kaldý bütün canlýlar.
Turgay PARLAKYILDIZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgay Parlakyıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.