Seni Tekrar Yaratırken Ölmek

Binlerce yýl önce varmýþ olsaydým gamsýz yolculuða,
Duvara ilk geyiði ben çizer olurdum.
Nefsim suuta giden bir panzehir olsa
Ben kendimi baþka bir tanrý ile zehirliyor olurdum.
Ýslamiyet’in bu kadar bomba patlatmadýðý bir vakitte
Ne kadar inançlarýnýz olurdu?

Þimdi tam vakti düþünmenin
Ýki satýr arasýnda özgür bir resmin
Sen, ben uðraþýrken, gereksiz olduðunu yinelerken yaptýklarýmýn
Ben aktarmaya çabalýyor olurdum
En belirsiz korkularýna geleceðin...
Seni bile...

Kimse uðramazdý karanlýk revan
Seslerin týlsýmlý titreþimine
Belki bir kaburgam daha olurdu ölmeden önce
Yapmadýðýmýz her çocuk için...

Bolca tatmin gerekirdi hayatýna
Yaratýcýya yakarýþ bir mastürbasyon
Yalnýzlýk...
Senin ve benim ayný anda
Hýrçýnlýklarýmýzýn küçük bir alan kapladýðý bu maðaraya

Yalnýzlýðýnla sýðamazdýn...

Bilesin ki en büyük azizler
Ýbadethanelerde geçirir en büyük akdini
Çok düþündüm....
Azizler gereksinim duymamýþ olabilir mi?
Bu denli ses getiren bir sürece.

Ben seni on küçük birim zamanda
Tekrarlanan bir zalimlik, suç ve günahla
Tekrar özlerim...

Toplum azizler için bolca günah özlemeli
Ne de olsa yasak olmasýna karþýn
Özlenmesi fütursuz kaçar bu maðara için...
Sosyal Medyada Paylaşın: