Manzara
Uzaklarda bir dað, tepesi karlý,
Bulutlar sarýyor eteklerini alçaktan.
Bir dere akýyor, sesi geliyor tatlý,
Kuþlar cývýldýyor aðaçlarda dalgýn dalgýn.
Yeþil bir ova uzanýyor gökyüzüne,
Ekinler dalgalanýyor rüzgarda usulca.
Bir çiftçi sürüyor topraðý sabýrla,
Alnýndaki terler parlýyor güneþ ýþýðýnda.
Bir köy var ovada, evleri küçücük,
Bacalarýndan tütüyür duman incecik.
Çocuklar oynuyor sokaklarda neþeyle,
Köpekler havlýyor uzaklardan sevecenlikle.
Güneþ batýyor ufukta yavaþ yavaþ,
Kýrmýzýya bürünüyor gökyüzü alev alev.
Yýldýzlar çýkýyor birer birer karanlýða,
Ay doðuyor gümüþ bir tepsi gibi parlakça.
Manzara güzel, manzara büyüleyici,
Her köþesi ayrý bir tablo gibi etkileyici.
Doðanýn mucizesi, Tanrý’nýn armaðaný,
Herkese huzur veren sonsuz bir aný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgay Kurtuluş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.