Elveda Şehir

Betondan duvarlar arasýnda sýkýþýp kalmýþým,
Sokaklarýn gürültüsüyle baþ baþa kalmýþým.
Kaçýþ yok gibi, her yerde bir iz bulamamýþým,
Ruhumun derinliklerinde kaybolmuþum.

Gökyüzünde yýldýzlar parlýyor, sesi duyar gibiyim,
Gecenin sessizliðinde, içimde bir fýrtýna esiyor gibiyim.
Þehrin ýþýklarý, yýldýzlarýn parýltýsýný örtmüþ,
Kalbim, doðanýn sesini duymak için çarpýyor gibiyim.

Yalnýzlýk kucaklar beni, sessizliðiyle sarar,
Düþüncelerim, rüzgar gibi ormanlara savrulur.
Doðanýn kollarýnda huzur bulurum belki de,
Þehrin gürültüsünden uzak, ruhum özgürleþir.

Elveda þehir, yollarýn kalabalýðý,
Merhaba doða, kuþlarýn melodisi.
Yalnýzlýk deðil, huzur bulduðum yer burasý,
Ormanýn derinliklerinde, ruhumun serüveni.

Bahadýr Hataylý/06.04.2024/Namazgah/ÝST




Sosyal Medyada Paylaşın: