An(a)kara

An(a)kara

Bir zaman
dilsiz düþtüðüm sokaktý
dilimi diline uydurmak bir hayli zaman
gülüþleri gözümde damla damla çýkan
bir baþka güzellikti gecekondu bahçelerinde çay
bir gezegenden bir gezegene geçmek
sende dolaþmak tel örgülere takýlmak
kýyafet uydurmak gerekiyor sokaða
kuru kara bedenim giyinik çýplak

ekmek yakalamak için avcý olmak
bakkal tezgahý lokanta pavyonlardan geçip
hayatýn köz tarafýndan göz geçirmek yaþama
gündüzün dinginliðinde gecenin çýlgýnlýðýna
kendini koyacak bir yer bulmak

sonra aþk bir yudum su kadar elzem ve uzak
transparan bedenler karanfil gül kokularý
bir kafede yudumlanan çay uzaktan
göz kýrpýþlarýnda seken nokta atýþlar
bir merhabayý doðurmadan geceye akan
sinsi bir tebessüm hüznünü salar havaya

þehre gömülüp giderken zaman
alýþmak öðrenmeye rehber dört nala
uyuma ulaþtýðýn her sözcük filozofça
raconu dilinde pelesenk hayatlar
geçmiþ sen deðilsin gelecek baþka
ne acayip bir deðiþim elde kalan

konduðum kara parçasý karanlýk akçasý
çýrpýnanlarýn çýplak giyiniklerin aylak
kimine göre bitmez altýný akçesi
bir kez takýlmasýn boynuna kelepçesi
sende kalýr tapusu tarlasý
o senin sen onun aynasý

Coþkûnî
Sosyal Medyada Paylaşın: