Sessizliðe büründün, Bitmiþ ilk gülücüklerin, Tatlý, þirin gözüken, Gözlerime göz diken, Tebessüm ediþlerin, Masumdu isteklerin? Bir bakýþla yetindi, Fýrtýna esti, dindi, Göz, yüreðe yenildi, Çekilmiyor nazlarýn, Mavi bakan gözlerin…
Deli rüzgardýn estin, Kalmadý ki izlerin? Duygularýn, hislerin, Kayboldular, gittiler, Sessizce terk ettiler, Rüya mýydý son bakýþ? Duman tütsü, yakarýþ, Menziline son varýþ, Yapýyordu haykýrýþ, Mavi bakan gözlerin…
Kayboldu tüm maviler, Denizler, gökler, gözler, Hayalmiþ uçurtma, Yapan çocuklar, Maviyi görenler, Mavi umutlar, Herkesi, her þeyi unuttular. Yaðmurda ýslanmýþ Bütün duygular, Güneþle ýsýnýp buhar oldular. Emircan, dünya senin, Mavi bakan gözlerin… 05.04.2024 Emir ÞIKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emir ŞIKTAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.