Ben inançsýz bir insan deðilim, biliyorum; Günahsýz doðdum ama günahkâr ölüyorum. Cennet ya da Cehennem, affýna baðlý Tanrým; Hükmüm verilene dek Araf’ da kalýyorum.
Safsatalý sözleri dinlemeye alýþtým, Verdiðin akýl ile yol bulmaya çalýþtým. Ýnsanlýk alemine ilk emrin “Oku” senin, Okudukça öðrendim, doðrularý bölüþtüm.
Ne seni inkâr eden inançsýz ateistim, Ne gönderdiðin dini yok sayan bir deistim. Ne her þeye inanan zavallý bir cahilim, Ne de yanlýþ bilgiler anlatan bir sofistim.
Sana þirk koþmak, haþa! Aklý olaný aþar Erdemli insan olan emrine göre yaþar Çocukken cehennemi anlattýlar hep bize Ahret denince kalbim korkularýmla taþar
Biliyorum ki sana bir hayli çoktur borcum; Sana olan borç kadar kuluna yoktur borcum. Yaptýðým hata için “Tövbe Allah’ým tövbe!” Yüreðimi acýtan çatallý oktur borcum.
Coþari der ki ömrün sonbaharýna vardým, Ne bu yalan dünyayla ne de yaþamla derdim. Kadir Gecesi’ndeyiz, sunduðun her nimete Þükrederek ilahi mutluluklara erdim.
05.04.2024/Samsun
Ýbrahim COÞAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.