BİLMEYECEKSİN
Nasýl da bezginliðe iter þu özü övgüler
Býrakýn o methiyeleri baþkalarý desinler
Yeri geldiðinde bu kendini anlatabilmektir
Yersiz olduðunda itici ve bir cürettir.
El elin aynasý derler ya, çok takýlmam
Hangi elmiþ o diye bakar, düþünürüm
Ýçini doðru doldurmuþsa övgüye deðerdir
Boþ kütükten çýkan sesten de deðerlidir.
Elbette ne yapsanýz karþýlýðý olmaz da
Bazý insanlar set gibidir, abidedir adeta
Oysa her abidenin öyküsü adýnda canlý
Deðemiyorsa hisse, iþte odur zanlý.
Deðerce daha büyük olmak iyi denir de
Pek doðru deðildir bu görecelidir
Eþeðin yükünü çekmekteyse at
Zerafet bitmiþtir orda, deðeri fýrlat.
Bir uyum mevzuu deðil mi ve hassas
Vücutta da vardýr bu, uvza göredir her kas
Yüksek erdemlerin içi zengin, murahhas
Ýnerse eginlere nasýl da tutulur taþa
Absürt tepkiler ile yeþerir mi manzara.
Ýster inan istersen de alma beni kaale
O sonuçlar zamanla faturadýr elinde
Ne vakit dersen ben de büyük yanýlgýdayým
Ve fakat geçti zaman, dersin ahu zardayým.
Kimse yek diðerine asla biat edemez
Sevgiye yoksa meyil, güzellik demlenemez
Ve her an taþýnsan da emektar bir yürekte
Kin ve kibrin dinmeden olunmaz esenlikte.
Anlatmak ne de zordur, ötelerden bilirim
Güzele evrilsin diye çile çekti þu dilim
Ne söz ediyor tesir ne de yüzde tebessüm
Çoktan çözdüm gizemi asla dinlemeyensin
Þahsýna matuf kalbi üzgünüm bilmeyeceksin.
Bu açmazlar ne de çok, insanýn insana zulmü
Meraktan sordum affet, ele batanlar gül mü
Ýnanç sabit kalmýþsa, deðiþmeye direnir
Bu müþkül durumlarýn topyekünüdür zehir
Son hýzla gidiyorsun ateþe düþeceksin.
Öyle bir ruh hali ki, keskin sirke kývamlý
Samimice uyarsam, katlansam da nazýna
Esintisi mazinin deðmiyor saçlarýna
Vicdanca iyi yönde duran hep ben olsam da.
Güzelleri görmeyip, kusurlarý seçeceksin
Son perde de belki de kendine geleceksin
Ne yazýk ki sahnede aradýðýn o özneyi
Yitiren elbet sendin, hadi bul o ebeyi.
Ýletiþim denilen bir duygular geçidi
Orada da hep yanmaz, rengin o yeþili
Ve bizde hep kýrmýzý, sarý bile pek nazlý
Duygulara temasla onu vurmak çok farklý.
Hisleri karþýsýna geçirmekse mesele
Ýnsanlar bu uðurda dönsün köze, gazele
Zîra yeþerecekse sevgi, saygý, hoþgörü
Bizlerde de olmalý azýcýk bir öngörü.
Dedik çokça naif söz, anlaþýlsaydýk keþke
Karýncaya benzedik, o da gidendi ateþe
Sonucu deðiþtirmek deðil asýl mesele
Niyet sunuþ gayreti deðendir o her þeye.
Velhasýlý bu hayat bizden ötürü böyle
Kimisi yaþar onu kalpten esen neþeyle
Kimisi içer tas tas zehri olanca kasavetiyle
Katabilmek var deðer, anlamalýsýn bunu
Kimse bilemiyor ki yarýnlarda sonunu.
Yüzünden esirgeme ötsün baðýnda bülbül
Koþsun deliler gibi özde duran þu düldül
Bunlarý söylerken ben, sen ki dinleyecektin
Erdemli duruþa raðmen, çirkini seçmeyecektin.
Gölgem halen var ise, dilim söylesin güzel
Her aðaç yapraðý da gün gelir döker gazel
Sevgiyse çam misali mevsimsizdir ebedi
Seni sevdiðim kadar, sen de sevseydin beni….
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.