GÜN GELİR

gel hayata meydan okuma
bir çift efsun göze havlu atarsýn
gel uzanamadýðýn yere
zýplayýp ta dokunma
gün gelir
su almýþ kayýk gibi
sen de batarsýn


gel her gördüðüne de sokulma
varlýðýn heder olur
naçar kalýrsýn
boþuna yere de hayaller kurma
içini sis kaplar
düpedüz havaný alýrsýn


sana deðer verene yanaþ
senin için saçlarýný süpürge otu edene
ellerinden tutsun
buzlarýný eritsin
seni sanki kuþ tüyü yataðýnda
imiþsin gibi uyutsun




Sosyal Medyada Paylaşın: